بهینه نمودن تفسیر لرزه نگاری با استفاده از مدل سازی پیشرو در یکی از مناطق جنوب غربی ایران

برای تفسیر لرزه نگاری انعکاسی درک کامل ساختمان زمین بسیار مهم است. به همین منظور مفسر به مدل سرعتی زمین نیازمند است. در روند معمول پردازش دو مرحله تحلیل سرعت انجام می گیرد. مرحله اول تحلیل سرعت بر روی شات گدر(shot gather) و مرحله دوم در مرحله کوچ انجام می شود. در مرحله کوچ سرعت های حاصل از شات گدر به مکان خود برده می شوند. با توجه به فقدان شات گدر و در دسترس بودن مقطع لرزه ای برانبارش شده زمانی و مقطع لرزه ای کوچ یافته عمقی در این پژوهش، برای ایجاد مدل سرعتی زمین از مدل سازی پیشرو استفاده گردید. برای ایجاد یک مدل مصنوعی جهت مدل سازی پیشرو، اطلاعات عمقی حاصل از مقطع لرزه ای کوچ یافته عمقی استخراج و به وسیله آن یک مدل مصنوعی عمقی ساخته شد. برای ایجاد تغییرات جانبی سرعت در هر لایه، مدل به زون های 25 متری (که همان اندازه نقطه میانی مشترک بود) در جهت افقی تقسیم بندی شد. به هر زون یک سرعت دلخواه داده شد و سپس عملیات ردیابی مسیر پرتو با در نظر گرفتن آرایش ژئوفون ها و منابع لرزه ای بر روی آن صورت گرفت. نتایج حاصل که مقطع لرزه ای زمانی از مدل مصنوعی بود با مقطع لرزه ای زمانی حاصل از زمین مقایسه شد و اختلاف دو مقطع بدست آمد. این سرعت ها آنقدر تغییر داده شد تا این اختلاف حداقل گردد. در نهایت مدل سرعتی بدون استفاده از روش های پردازشی و بدون شات گدر بدست آمد. در نهایت به اهمیت تغییرات جانبی سرعت در هر سازند پی برده شد، چون تغییرات جانبی سرعت در هر لایه بین 22 تا 37 درصد بدست آمد. که این تغییرات با نتایج زمین شناسی انطباق خوبی دارد.